Mam, ga ik naar school vandaag?

Hij ligt al de hele zondag op de bank. Niet lekker en toch ook niet enorm ziek. Die onvermijdelijk vraag komt. Een lastige. Ik vind het bij mezelf al lastig aanvoelen en bij mijn kinderen al helemaal. Want was is vermijding van school, wat is luisteren naar je eigen grenzen en wanneer is even doorzetten nodig?

Niet luisteren naar grenzen

 

Ik ben kampioen niet luisteren naar mijn eigen grenzen geweest. Gewoon doorgaan, niet zeuren, iedereen gaat gewoon door. En ik denk dat veel mensen dit doen. Als je verkouden bent bleef je (in ieder geval voor covid) niet thuis. Hoeveel collega's zitten met natte ogen, snuffend en met koorts op het werk en worden gecomplimenteerd voor hun doorzettingsvermogen? En hoe vaak zeg ik tegen mijn kinderen: 'Ga het maar proberen.'

Ik wil ze echt graag meegeven te luisteren naar hun lichaam en grenzen. En toch....ik wil ook dat ze leren doorzetten. De balans vinden blijkt iets lastigs te zijn.

 

De ziek-meter van mij en mijn kinderen

Laatst had ik een cliënt die hier stress van kreeg. Het was gewoon niet duidelijk. Gefrustreerd riep hij dat hoofdpijn de ene keer op school blijven betekent en de andere keer ziek naar huis. Autisme zorgde ervoor dat deze onduidelijkheid nog vervelender was. Iedereen gaf ook een ander advies. Van de ene juf moest hij even naar buiten, van de ander maar even rustig aan doen en wat water drinken en weer een ander belde direct ouders. 

Samen hebben we toen een ziek-meter gemaakt. Het is gewoon hartstikke lastig en niet waterdicht. Maar het zette mij ook aan het denken. Hoe ziet mijn ziek-meter er eigenlijk uit?

Ik denk dat ik onbewust mijn kinderen heb meegeven dat doorzetten gewoon de beste optie is. Maar sinds ik hier bewust van ben, luister ik vaker en beter naar mijn lijf. Eten we iets later omdat ik eerst even wil bijkomen van de dag bijvoorbeeld. En langzaam zie ik dat ze het overnemen. Soms zelfs een beetje de andere kant op. Kwam mijn kind ziek naar huis om diezelfde middag uitbundig te spelen en was er echt niks zieks meer te zien. Toen hebben we het daar wel over gehad. Het is en blijft lastig inschatten en balans te vinden, maar het gesprek is er in ieder geval. 

Hoe ga jij om met de balans tussen ziek zijn en naar school/werk gaan?

Als de balans ontbreekt is er kans dat er chronische klachten ontstaan door het altijd maar over je grenzen gaan. Of juist dat er veel vermijding is van school/werk omdat blijkbaar daar iets speelt.

Behoefte om hier eens over te praten? Neem dan vrijblijvend contact me op. Ik ben benieuwd naar je verhaal.